In Vitro to leczenie polegające na zapłodnieniu pozaustrojowym i transferze zarodków. Komórki jajowe są zapładniane w laboratorium embriologicznym, a powstały w ten sposób zarodek jest przenoszony do organizmu kobiety.
Główne wskazania do leczenia in vitro:
Przebieg leczenia:
1. Kontrolowana stymulacja jajników
Codzienne przyjmowanie zastrzyków podskórnych zawierających hormony pobudzające jajniki. Zwiększa to liczbę powstałych pęcherzyków nawet do kilkunastu, a tym samych możliwych do pobrania jajeczek. Całość procesu trwa od 10 do 20 dni i wiąże się z 3-5 wizytami w klinice, podczas których wykonywane są badania USG, czasem też hormonalne.
2. Pobranie jajeczek i ich zapłodnienie
Zabieg wykonywany jest na sali zabiegowej, w znieczuleniu dożylnym, trwa około 15 minut. Polega na nakłuciu pęcherzyków jajnikowych i pobraniu z nich płynu pęcherzykowego zawierającego jajeczka. Płyn jest oceniany przez embriologa pod specjalnym mikroskopem, a pobrane z niego jajeczka (oocyty) umieszczane są w inkubatorze.
W dniu zabiegu partner oddaje próbkę nasienia, która wykorzystywana jest do ich zapłodnienia jajeczek. Do zapłodnienia używane jest pobrane w dniu zabiegu lub zamrożone wcześniej nasienie partnera albo anonimowego dawcy.
3. Zapłodnienie
Pobrane jajeczka są tego samego dnia zapładniane plemnikami partnera lub dawcy w dniu ich pobrania. Odbywa się to metodą klasyczną lub ICSI. W metodzie klasycznej zapłodnienie występuje samoistnie po umieszczeniu jajeczka w naczynku, do którego dodano wcześniej podłoże z plemnikami. Zapłodnienie ICSI polega na wstrzyknięciu pojedynczego, wybranego przez embriologa plemnika bezpośrednio do komórki jajowej. Stosowany jest w przypadku, gdy występuje zbyt mała ilość plemników lub gdy wcześniejsze cykle leczenia in vitro nie zakończyły się powodzeniem.
4. Obserwacja rozwoju zarodków w laboratorium embriologicznym
Zarodki uzyskane po zapłodnieniu jajeczek umieszczane są w tzw. inkubatorach, zapewniających im stałe, optymalne warunki rozwoju. Obserwacja ich rozwoju trwa do 5 dni. Najlepszy zarodek jest potem przenoszony do macicy.
5. Przeniesienie zarodka do macicy (tzw. transfer zarodków)
Transfer zarodków polega na przeniesieniu zarodka w kropelce płynu do jamy macicy przez szyjkę. Zabieg jest bezbolesny i nie wymaga znieczulenia. Transfer można wykonać w drugiej, trzeciej lub piątej dobie po pobraniu jajeczek i zapłodnieniu.
6. Zabezpieczenie pozostałych zarodków (krioprezerwacja)
Prawidłowo rozwijające się zarodki, które nie zostały przeniesione do macicy są zabezpieczane poprzez krioprezerwację, czyli umieszczenie ich w “słomkach” w specjalnym roztworze ochronnym i zamrożenie w ciekłym azocie, nawet na lata.
